Uralski Instytut Politechniczny

Większość ofiar tragedii była studentami lub absolwentami UPI w Swierdłowsku, zwanego w skrócie Politechniką Uralską.
Prestiżowa uczelnia kształciła przyszłe kadry partyjne oraz inżynierów zimnej wojny.
Borys Jelcyn, pierwszy prezydent Federacji Rosyjskiej, studiował na tym samym wydziale,
co Ludmiła, Jurij Kriwoniszczenko i Nikołaj.
Podobnie jak ofiary tragedii należał do Sekcji Turystycznej oraz brał udział w wyprawach.

 

Studenci z symbolicznym kluczem do bram Uralskiego Instytutu Politechnicznego (fot. arch. URFU):

Gmach UPI w latach pięćdziesiątych (fot. arch. URFU):

Plac przed UPI, zdjęcie wykonano w 1952 roku (fot. arch. URFU):

Pocztówka z lat pięćdziesiątych, przedstawiająca budynek UPI (fot. arch. URFU):

Studenci UPI w ramach prac społecznych kopią rowy w Swierdłowsku.
W podobnych pracach brali udział uczestnicy wyprawy Diatłowa. Zdjęcie z 1950 roku (fot. arch. URFU):

Student UPI podczas bezpłatnych i obowiązkowych prac społecznych w czasie wakacji. Zdjęcie z 1956 roku (fot. arch. URFU):

Okładka gazety „Za industrialnyje kadry” wydawanej przez Uralski Instytut Politechniczny z listopada 1958 roku.
Grafika upamiętnia obchody czterdziestej pierwszej rocznicy rewolucji październikowej:

Artykuł z powyższego numeru. Opowiada o wyprawie turystycznej studentów UPI.
Wadim Brusnicyn (jeden z autorów) brał udział w poszukiwaniach zaginionych turystów z grupy Diatłowa.
Najbardziej szczere opowieści o ciemnej stronie turystyki ZSRR badacze tragedii usłyszeli właśnie od Brusnicyna:

Budynek uczelni obecnie (fot. arch. URFU):

Archiwum URFU (fotografia współczesna). Tu znajdują się akta osobowe ofiar tragedii:

Igor Diatłow

Igor w szkole podstawowej. Fotografia z rodzinnego albumu:

Szkoła podstawowa. Uczył się grać na mandolinie:

Świadectwo dojrzałości. Ma same piątki i czwórkę z języka rosyjskiego:

Dokumenty z Politechniki, ankieta osobowa:

W akademiku numer 10 Politechniki Uralskiej. Kolega, z którym Igor dzielił pokój (Czigwincew)
poinformował o zaginięciu turystów Moisieja Akselroda.
Wówczas Aksolrod dołączył do ekipy poszukiwawczej i kierował zespołem ludzi w rejonie Otorten:

Z koleżanką ze studiów:

Przed gmachem uczelni:

Igor (z przodu, w białej koszulce) na wyprawie turystycznej, kierowanej przez W. Polujanowa w 1951 roku:

Podczas ćwiczeń:

Zdjęcia z czasów studiów:

Odręczne notatki sporządzone przez Igora, przedstawiają schemat budowy radia:

Letnia wyprawa, zorganizowana w 1957 roku. Brała w niej udział Zina Kołmogorowa, która zginęła na Przełęczy:

Wyprawa górska z 1957 roku. Igor Diatłow trzeci z lewej. Zina Kołmogorowa (w środku w białej czapce) trzyma za ramię Jurija Doroszenkę:

Zdobycie szczytu. Data wykonania fotografii nie jest znana:

Zdjęcie z wyprawy turystycznej. Igor leży na śniegu drugi od prawej, za nim kuca Ludmiła Dubinina, obok niej, po lewej stronie Zina:

  Zdjęcia Igora z wypraw turystycznych:

       

1958 rok, wyprawa po Uralu Subpolarnym.
Zdjęcie zostało wykonane przez jej uczestnika, dobrego kolegę Igora, prof. Piotra Bartołomieja,
jednego z założycieli Fundacji Pamięci Grupy Diatłowa,
który zajmuje się wyjaśnianiem przyczyn tragedii od 1959 roku:

 

Zinajda (Zina) Kołmogorowa

Przed szkolną tablicą:

Dom, w którym wychowała się Zina (wieś Czeremchowo, w obwodzie swierdłowskim):

Legitymacja Komsomołu, wydana w marcu 1956 roku:

Druga strona życiorysu spisanego przez Zinę przed przyjęciem na uczelnię.
„Mój ojciec, Aleksiej Iwanowicz Kołmogorow pracuje w fabryce numer 82 w Kamieńsku Uralskim.
Moja mama, Warwara Wasilewna Kołmogorowa jest gospodynią domową, ma trzecią grupę inwalidzką.
Rodzice mieszkają we wsi Czeremchowo”:

Indeks z Politechniki Uralskiej:

Akta osobowe z Politechniki, karta ocen:

Zina (druga od lewej) ze znajomymi, na dziedzińcu przed gmachem uczelni:

Od lewej: Ludmiła Dubinina, Zina Kołmogorowa, Nikołaj Thibeaux-Brignolle na dziedzińcu uczelni.
Wszyscy zginęli  na Przełęczy Diatłowa:

Akademik. Zina (pierwsza od lewej), ostatni od lewej Nikołaj Thibeaux-Brignolle:

Zina (druga od lewej) z koleżanką w akademiku:

Z koleżanką, koniec lat pięćdziesiątych:

Fotografia z czasów studiów:

Park w Swierdłowsku. Zina (druga od lewej), Igor Diatłow (pierwszy z prawej) obierają i kroją jabłka:

Legitymacja studencka należąca do Ziny Kołmogorowej:

Letnia wyprawa turystyczna. Data wykonania zdjęcia nie jest znana:

Fotografie Ziny z okresu studiów na Politechnice Uralskiej. Ostatnie zdjęcie od lewej zostało wykonane w 1957 roku:

Strona tytułowa dziennika i zapiski wykonane przez Zinę podczas wyprawy na Otorten.
Dziennik oddany rodzinie zmarłej przez prokuraturę obwodową w Swierdłowsku:

 

Jurij Doroszenko

Mały Jurij z matką Nadieżdą:

Jedyne zachowane zdjęcie rodzeństwa, zniszczone i wykonane w słabym świetle. Od lewej: Wołodia, Jurij, Irinka.
Wołodia próbował wyjaśnić okoliczności śmierci brata. Zginął w górach, podczas wspinaczki na Elbrus:

Druga strona życiorysu sporządzonego przez Jurija Doroszenkę przed przyjęciem na studia w 1955 roku.
„Nie mam krewnych, mieszkających za granicą.
Ani ja, ani moi krewni nigdy nie przybywaliśmy na terytorium okupowanym przez wroga.
Bardzo chciałbym zajmować się radiotechniką”:

Karta ocen z Politechniki:

Jurij na schodach schroniska turystycznego:

Fotografie z okresu studiów na Politechnice Uralskiej:

1956 rok. Jurij (w środku, w okularach i kapeluszu) podczas przeprawy kajakami po rzece Czusowaja.
W 1959 roku Siemion Zołotariow pracował w kourowskiej bazie turystycznej zlokalizowanej przy tej samej rzece:

Uczestnicy wyprawy z lutego 1957 roku. Zielone oznaczenie: Jurij Doroszenko, kierownik wyprawy. Niebieskie: Jurij Judin, jedyna osoba, która przeżyła tragiczną wyprawę na Otorten. Czerwone: Jurij Blinow. W styczniu 1959 roku kierował wyprawą po Uralu Subpolarnym , która wspólnie z grupą Diatłowa wyruszyła ze Swierdłowska. Pomarańczowe: Jewgienij Zinowjew, autor książki „Ślady na śniegu”, opisującej studentów Sekcji Turystycznej Politechniki Uralskiej, w tym ofiary tragedii na Przełęczy Diatłowa:

Zaświadczenie dla władz partyjnych obwodu swierdłowskiego sporządzone przez Politechnikę Uralską
z prośbą u udzielenie wszelkiego wsparcia grupie dwudziestu turystów,
która w 1957 roku wybiera się na wyprawę pod kierownictwem Jurija Doroszenki:

Jurij z ówczesną dziewczyną Ziną Kołmogorową (prawy dolny róg) na wyprawie górskiej po Sajanach:

Wyprawa turystyczna. Jurij stoi pierwszy od lewej. Trzeci od lewej: Jurij Blinow.
Razem z Doroszenką zasiadał w zarządzie Sekcji Turystycznej. Blinow szukał zaginionych turystów z grupy Diatłowa:

 Wyprawa zimowa 1957 rok. Jurij kuca przy nartach:

Zina (pierwsza od lewej) i Jurij (obok) na wyprawie w listopadzie 1958 roku. Pomiędzy nimi z tyłu stoi Igor Diatłow.
Jurij zerwał z Ziną w styczniu 1959 roku:

Świadectwo śmierci Jurija Doroszenki, sporządzone po przeprowadzeniu sekcji zwłok, w dniu 6 marca 1959 roku.
Datę śmierci ustalono na 1 lutego 1959 roku, choć dokładna data tragedii nie jest i nigdy nie była znana:

Akta osobowe Jurija z Politechniki Uralskiej. W notatce (na środku kadru) zapisano,
że 1 marca 1959 roku Doroszenko został wykreślony z listy studentów z powodu śmierci.
Oficjalną informację w tej sprawie uczelnia uzyskała dopiero po wystawieniu aktu zgonu, to jest co najmniej 5 dni później:

  Zdjęcie wykonane podczas pogrzebu Jurija. Nad trumną stoi jego mama i nowa dziewczyna.
To o niej Zina napisała w liście do Walentyny Bałdowej:
„Dzisiaj jest mi bardzo smutno, bo on chodził za rękę z jakąś inną dziewczyną. Jestem zazdrosna”.
List został sporządzony w pociągu w drodze na Otorten.
Walentyna Bałdowa miała wziąć udział w wyprawie Igora Diatłowa, ale nie dostała urlopu:

 

Ludmiła Dubinina

Mała Luda z bratem – Igorem:

Luda i Igor Dubinin w Święta Bożego Narodzenia:

Luda w dzieciństwie:

Z dziadkami:

W szkole podczas lekcji:

Dokumenty z Politechniki, karta ocen:

Kolorowana fotografia z letniej wyprawy turystycznej:

Podczas narciarskiej wyprawy zimowej:

Ural Północny. W mansyjskiej osadzie przed reniferami (druga od lewej):

Zdobycie szczytu. Ural 1958 rok:

Fotografie Ludmiły z okresu studiów na Politechnice Uralskiej:

Z koleżankami ze studiów (druga od lewej):

Zdjęcie wykonane w 1957 roku. Na tej wyprawie Ludmiła została przypadkiem postrzelona w nogę przez myśliwego.
Koledzy niosą ranną na rękach:

Ludmiła podczas jednej z wypraw letnich:

Z koleżankami z Politechniki:

Ural 1958 rok, wyprawa na górę Czistop. Luda była jej kierownikiem:

Notes telefoniczny Ludmiły z 1958 roku. Po lewej stronie spisała godziny zajęć na uczelni:

Blok, w którym Ludmiła mieszkała z bratem i rodzicami. Fot. współczesna:

Portret Ludy narysowany przez rosyjskiego dziennikarza, badającego tragedię na Przełęczy:

________

© Alice Lugen. Wszelkie prawa zastrzeżone. Proszę o wskazanie autora i źródła przy korzystaniu z prawa cytatu.

Zdjęcia użyte na stronie  (o ile nie zaznaczono inaczej) pochodzą ze zbiorów Fundacji Pamięci Grupy Diatłowa, prowadzonej przez Jurija Kuncewicza, z siedzibą w Jekaterynburgu, która posiada do nich wszelkie prawa. Z wyjątkiem serwisu diatlow.pl fotografia nie może być upowszechniana bez pisemnej zgody Fundacji.

• Zdjęcie Jurija Doroszenki z rodzeństwem pochodzi z prywatnego albumu jego siostry Iriny i zostało przekazane badaczom tragedii.
• Rodzinne zdjęcia Ludmiły zostały udostępnione badaczom tragedii przez jej brata Igora.
• Zdjęcie domu rodzinnego Ziny pochodzi z prywatnego albumu jej siostry Tamary i zostało przekazane badaczom tragedii.
• Część zdjęć Igora została udostępnionych badaczom tragedii przez siostrę Tatianę.
• Dzienniki prowadzone przez ofiary tragedii znajdują się w posiadaniu Fundacji.
• Archiwalne fotografie gmachu UPI oraz studentów uczelni z lat pięćdziesiątych pochodzą z archiwum URFU.
• Archiwalny numer gazety „Za industrialnyje kadry” pochodzi ze zbiorów Jewginieja Zinowjewa i został udostępniony badaczom tragedii.
• Pozostałe pochodzą ze zbiorów autorki.

Przez „akta śledcze” rozumiem: Sprawa kryminalna o śmierci turystów w rejonie góry Otorten [Ugołownoje dieło o gibieli turistow w rajonie gory Otortien], Swierdłowsk 1959. Akta śledcze sprawy kryminalnej prowadzonej przez prokuraturę rejonową w Iwdelu oraz prokuraturę obwodową w Swierdłowsku zostały połączone. Nie nadano im sygnatury. Od 1959 do 2019 roku były przechowywane w Archiwum Państwowym Obwodu Swierdłowskiego [Gosudarstwiennyj Archiw Swierdłowskoj Obłasti] z siedzibą w Jekaterynburgu, przy ulicy Wajniera. Po wznowieniu dochodzenia ws. śmierci grupy Diatłowa akta zostały z archiwum zabrane. Obecnie nie wiadomo, gdzie się znajdują, ponieważ są przedmiotem pracy prokuratury.

Przez „Politechnika” rozumiem: Uralski Instytut Politechniczny [UPI, Uralskij Politiechniczeskij Institut], z siedzibą w Jekaterynburgu. 24 grudnia 1992 r. uczelnia zmieniła nazwę na Uralski Państwowy Uniwersytet Techniczny [Uralskij Gosudarstwiennyj Tiechniczeskij Uniwiersitiet]. Od 2008 r. funkcjonuje pod nazwą Uralski Uniwersytet Federalny im. Pierwszego Prezydenta Rosji B. N. Jelcyna [URFU, Uralskij Fiedieralnyj Uniwiersitiet imieni Pierwogo Priezidienta Rossii B. N. Jelcyna].

W 1959 roku Jekaterynburg nosił nazwę Swierdłowsk.